کدئین، تولد و لینک به منبع

من گاهی مطلب‌ها و حرف‌های دیگران رو که برام جالب باشن، اینجا می‌نویسم و «حتما» به منبعش لینک می‌دم. اینجور مطلب‌ها چند دسته ان:

۱. مطلب‌هایی که منبع مشخص دارن مثل این یا این یا این
۲. مطلب‌هایی که منبع مشخص ندارن مثل این
۳. مطلب‌هایی که منبع مشخص دارن اما تا حالا جایی منتشر نشدن مثل این
۴. مطلب‌هایی که من ننوشتم‌شون و محصول تجربه‌ی شخصیم ان مثل این
۵. مطلب‌هایی که دقیقا مطمئن نیستم منبع‌شون چیه مثل این

بنابراین، مطلبی که زیرش لینک به منبع نداشته باشه، دو حالت داره: یا مطلب مال خودمه (که اغلب همینه، مثل این و این) یا گوینده نمی‌خواسته اسمش زیر مطلب بیاد (که این فقط یکی دو بار اتفاق افتاده). نویسنده‌ی وبلاگ Enough is not enough مطلبی نوشت چون فکر می‌کرد من مطلب وبلاگ خودش و یه وبلاگ دیگه رو برداشتم و زدم به اسم خودم (اینجا)
کاملا حق داشت این مطلب رو بنویسه، من هم اگه بودم همین فکر رو می‌کردم اما این سوءتفاهم بهتره یک بار برای همیشه، برطرف بشه. اون مطلب‌ها رو من تا همین امروز ندیده بودم و صادقانه می‌گم که مشابهت مطالب کدئین با وبلاگ‌های دیگه کاملا تصادفیه. کدئین سه ساله که فعاله و حدود هفتصد و خورده‌ای پست داره. پس، مطمئن باشین که امکان نداره با دزدی یکی دو تا مطلب، کل آبروی وبلاگ رو به باد بدم (بچه‌های وبلاگ‌نویس می‌دونن ریسک دزدیدن مطلب چقدر زیاده، مخصوصا برای وبلاگی که زیاد خونده می‌شه، چون احتمال لو رفتن قضیه خیلی بالاس. به علاوه، خود وبلاگ و توییتر کدئین، مثل اغلب نوشته‌های مینیمال، قربانی دزدی ان، نه عاملش).

بعد از تحریر: این دو تا مطلب رو ببینید (این و این). یکیش رو من حدود دوسال پیش نوشتم و یکیش رو «دیفال مستراح» دیروز نوشت. این شباهت‌ها پیش میاد و الزاما معنیش دزدی نیست

پ‌ن۱: من از این سوءتفاهم بی‌خبر بودم وگرنه خیلی زودتر این پست رو می‌نوشتم. (کاش قبل از نوشتن پست، بهم ایمیل می‌زدی تا قضیه راحت‌تر حل می‌شد.) به هر حال اگه سوءتفاهم هنوز وجود داره، حتما بهم بگید
پ‌ن۲: کدئین سه ساله شد :)

بعد از بعد از تحریر: ۱. ممکنه یه مطلب رو بخونی و یه مدت بعد، همون مطلب رو بنویسی و فکر کنی مال خودته، این اتفاق واسه منم چند بار افتاده اما این چند تا مطلب حدود ۲-۳ سال پیش نوشته شدن و من اون موقع اصلا وبلاگ نمی‌خوندم و نمی‌دونستم وبلاگ و گودر و توییتر چیه (حتی نمی‌دونستم چند تا وبلاگ معروف دیگه به اسم کدئین وجود داره وگرنه این اسم رو انتخاب نمی‌کردم) ۲. گفتم که سه چهار تا از پست‌های کدئین مال کسایی بوده که به دلایل شخصی، نمی‌خواستن اسم‌شون توی وبلاگ بیاد. درباره‌ی این پست هم اولش ظاهر داستان برام همین‌جوری بود، از یه دوستی شنیدمش و قرار شد بدون ذکر اسمش، بذارمش تو وبلاگ. زیر اینجور پست‌ها می‌نویسم «منبع: ناشناس» اما این یکی از دستم در رفت و بعدش عذرخواهی کردم. اون آدم به من نگفته بود که این حرف از خودش نیست ولی وقتی فهمیدم، با توضیح، به منبع اصلیش لینک دادم، همین