ظاهرا ورزش حرفه‌ای پدیده‌ای است متعلق به مردم، به این معنا که مخاطبان اصلی ورزش مردم‌اند و هیچ کس به اندازه‌ی آنها از پیروزی‌های ورزشی خوشحال نمی‌شود. ولی نه؛ ورزش حرفه‌ای بیش از آن‌که مردمی باشد، حکومت‌پسند است. بیشترین حظ را از پیروزی‌های ورزشی حکومت‌ها می‌برند چرا که موفقیت‌های ورزشی از کم‌هزینه‌ترین راه‌ها برای مشروع‌سازی، کنترل نارضایتی و ایجاد حواس‌پرتی است. جالب است که در بعضی حکومت‌ها، رسانه‌ها و حزب‌ها و سندیکاها تعطیل اما کسب و کار ورزش سکه است. این گونه است که حکومت‌هایی همچون عراق و کره‌ی شمالی برای پیروزی تیم‌هاشان جایزه‌های گرانبها و برای شکست‌هاشان مجازات‌های سنگین در نظر می‌گرفتند
ولی همین کشورهایی که مثال زدی از نظر ورزشی در جهان رتبه های خیلی پایینی دارن. و برعکسش کشورهایی که دموکراتیک تر هستن و ورزششون خصوصی تره، موفق ترن
پاسخحذفحظ
پاسخحذفآقای ویراستار! حظ درسته نه حض. محظوظ و ... البته این رو فقط محض یه شوخی دوستانه می گم چون که من دوستت دارم و از پستات خوشم میاد
پاسخحذفو البته کامنت بالایی رو همین الان دیدم
پاسخحذفاوه! مرسی :) تصحیح شد
پاسخحذف