۱۳۸۸ دی ۲۲, سه‌شنبه

473 - نجنگین، نجنگین

این که می‌گیم "ما بچه‌های جنگیم" یعنی اگه موز نصف قیمت تاپاله بشه و نارنگی هم‌قیمت زعفرون، باز تو مهمونی نارنگی رو برمی‌داریم و رومون نمی‌شه به موز دس بزنیم

۲۲ نظر:

  1. می تونم بگم در حد شاهکار بود...
    آفرین کدئین...

    پاسخحذف
  2. حتی اگر چنین باشد باز هم با برداشتن موز صاحب خونه چشاش گرد میشه ، آری صاحب خانه نیز اهل بخیه میباشد .

    پاسخحذف
  3. http://www.google.com/reader/view/?tab=my#friends-manager-page

    tooye gogle ham hastid peida nakardam safhatoono

    پاسخحذف
  4. خب من هم همیشه پستهاتو میخونم.اما این بار شاهکار بود
    پستهایی که در وبلاگ "مملکته داریم "مینویسی گاهی اوقات از پستهای این وبلاگ شخصیت بهتره.مملکته داریم؟:دی

    پاسخحذف
  5. یه تقلید تر و تمیز از فرزاد حسنی

    پاسخحذف
  6. همه اومدن این همه تعریف کردن، و به به و چه چه!!!
    این آخری اما بدجوری حکم حوضه آب یخو داشت!!!
    "حاج آقا روح الله" رو میگم

    پاسخحذف
  7. مثل حمله به پسته های آجیل عید میمونه!
    :-)

    پاسخحذف
  8. آناماز از مریدان فرزاد حسنی باشند اونوقت؟ اگر باشند به دردِ علفِ لایِ پهن می خورند

    پاسخحذف
  9. مفت باشه،کوفت باشه.

    پاسخحذف
  10. ما بچه جنگ نیستیم پس به هیچ کدوم رحم نمی کنیم !!!

    پاسخحذف
  11. صاحب خونه هم بچه جنگه آخه!
    نارنگی کیلیویی 1500 تومن رو راحت تر میخره تا موز کیلیویی 900 تومن رو!

    پاسخحذف
  12. لامصب این لایک هاتم هر روز داره بیشتر میشه !
    ملت کشفت کردن کدیین !

    پاسخحذف
  13. آي گفتي
    من فكر كردم فقط خودم اين حسو دارم!!!!

    پاسخحذف
  14. چایی هم بریزیم تو نعلبکی و بخوریم

    پاسخحذف
  15. یادم میاد همون زمان های جنگ، موز رو فقط یه جا میفروختند اونم قصابی ها بودند.

    کنار هر ده تا شقه گوشت یه خوشه موز هم آویزون بود.

    یه چیزی هم فیمت های فیله گوساله بود. یعنی حدود کیلویی 20 هزار تومن فعلی.

    پاسخحذف
  16. من فکر می کردم این تصور فقط مخصوص شهر خودمونه!

    پاسخحذف

لطفا «ناشناس» نظر ندهید