۱۳۹۰ خرداد ۱۱, چهارشنبه

716 - مغالطه‌ی «تغییر موضع» یا «حرف من این نبود»

تقریبا همه‌ی ما این مغالطه را به کار می‌بریم: «مغالطه‌ی تغییر موضع». شما حرفی می‌زنید و طرف مقابل انتقاد می‌کند اما شما به جای پاسخ به انتقاد، آگاهانه یا ناآگاهانه، موضع‌تان را جوری عوض می‌کنید که انتقاد طرف مقابل وارد نباشد؛ مثلا:
موضع اول: تنها خواسته‌ی من اجرای بی‌تنازل قانون اساسی است
انتقاد: ولی در خود قانون، راه‌های دور زدن قانون وجود دارد
تغییر موضع: درست، «نه، منظورم این بود که» به‌هرحال، قانون بد از بی‌قانونی بهتر است

این مغالطه بسیار شایع و کاراست و می‌توان تا انتهای هر بحث و در برابر هر انتقادی، جمله‌ی «نه، منظورم این نبود...» را تکرار کرد. معمولا هم طرف مقابل میان این همه «تغییر موضع» گیج می‌شود و اصل حرف شما را فراموش می‌کند. البته در برخی موارد، این تکنیک وقتی به کار می رود که شخص در واقع موضع خاصی ندارد، صرفا چیزی می‌گوید و وقتی با انتقاد مواجه شد، راحت حرفش را کنار می‌گذارد و موضعی جدید می‌گیرد

۳ نظر:

  1. زیاد پیش اومده که کسی اینطوری باهام برخورد کنه، مسلما خودم هم اینطور بودم اما نه به اندازه‌ای که در برخورد با خودم دیدم.
    تو رشتت چیه ؟

    پاسخحذف
  2. من هم با شما کاملا موافقم. همین مغالطه در ترغیب مردم به انتخاب گزینه بد در مقابل گزینه بدتر هم مصداق دارد. زیرا پا گذاشتن ارزش های انسانی به بهانه مصلحت اندیشی نیز نوعی مغلطه است که ما در آن مهارت خاصی دارم.
    البته آن مغلطه ای که شما از آن به عنوان تغییر موضع نام بردید بسیار ملین است! الآن دیگر حرف را می زنند و در روز روشن آن را به کل انکار می کنند و می گویند که اصلا چنین حرفی از دهان من خارج نشده است.
    مثلا در یک برنامه زنده تلویزیونی و در جلوی چشم میلیون ها بیننده طرف می گوید که نظر مردم ملاک نیست و پس از چهار ثانیه در همان برنامه خیلی راحت آن را انکار می کند و می گوید که من چنین حرفی را نزدم.

    پاسخحذف
  3. به نظرم هیچ کدامتان معنیِ مغالطه رانمی دانید!

    پاسخحذف

لطفا «ناشناس» نظر ندهید