۱۳۸۹ دی ۸, چهارشنبه

656 - برای دقت بیشتر: «است» و «هست»

۱. بعضی چیزها روی اعصاب است
۲. بعضی چیزا رو اعصابه
۳. بعضی چیزها روی اعصاب هست
۴. بعضی چیزا رو اعصاب هستش

«است» فعل ربطیه* برای حمل کردن یه چیز به یه چیز دیگه ولی تو حالت سوم شخص مفرد، «هست» گاهی یعنی «وجود دارد» پس می‌شه فعل خاص*، نه ربطی (اضافه کردن «ش» به آخر «هست»، چندان قضیه رو بهتر نمی‌کنه)

پ‌ن ۱: وقتی می‌خواین با لحن محاوره‌ای بنویسین، به جای «است»، «ه» یا «ـه» بیارین
چون به حرف زدن روزمره شبیه‌تره و تا جایی که می‌شه، از «هست» و «هستش» استفاده نکنین چون خودتون هم موقع حرف زدن، اغلب می‌گین: این کتاب منه، نمی‌گین: این کتاب من هست
پ‌ن ۲: خلاصه، تفاوت «است» با «هست» اینه که «است» همیشه فعل ربطیه اما «هست» گاهی فعل ربطیه و گاهی فعل خاص


پ‌ن ۳: حال داشتین،
اینجا رو یه نیگا بندازین

۳ نظر:

  1. توی گودر یه سری بحث پیش اومد و یه کم توضیح دادم، بد نیست اینجا هم بذارمش:

    "است" صورتی از فعل "هست" حساب می‌شه اما این اصلا به این معنی نیست که کارکرد معنایی و دستوری "است" و "هست" کاملا یکیه و می‌شه به جای هم دیگه به کارشون برد چون اگه به جای هم به کار برن، یا معنی جمله عوض می‌شه یا اساسا جمله غلط از آب درمیاد. فرقشون خیلی ساده‌س: "است" همیشه فعل ربطیه اما "هست" گاهی فعل ربطیه (یعنی درست مثل "است" عمل می‌کنه) و گاهی غیرربطیه یعنی می‌شه فعل خاص (به معنی وجود داشتن)‏ و کارکردش هم می‌شه مثل بقیه‌ی فعل‌های خاص (خوردن، رفتن، دیدن و...) و دیگه اصلا مثل "است" عمل نمی‌کنه

    مدخل "است" در دهخدا: http://goo.gl/xQTEm

    پاسخحذف
  2. تو اون مثالی که زدی هم «هست» اشتباهه و درستش اینه«وبلاگ‌ها رسانه‌های مستقلی اند.»

    پاسخحذف
  3. همیشه درست نیست این قانون "وجود دارد"...مثلاً در این جمله:

    این خونه اونقدر بزرگ هست که بتونی دو روز پیش ما بمونی

    گاهی هست تاکید است است

    پاسخحذف

لطفا «ناشناس» نظر ندهید