یه هیئت داوران چند صد نفره داره که هیچ کدوم هم از رای هم دیگه خبر ندارن ولی ملت از چند ماه قبل پیشبینی میکنن که کی چه جایزهای میبره و اغلب پیشبینیها هم درست درمیاد
حالا این به کنار؛ اگه بگی کل مراسم یه کلیشهی پر زرق و برق احمقانهس که خب اسمت میشه روشنفکرمآبِ عقدهایِ تارکوفسکیزده که یواشکی ته دلش قنج میره واسه هَپی اِندینگهای ابلهانه. اگه هم از مراسم تعریف کنی، اسمت میشه هالیوودزدهیِ بیسوادِ زیرنویسفارسیباز که فیلمو به بازیگراش میشناسه و اسم کارگردانای درپیت هم به گوشش نخورده. دیگه این که کدومشیم، با خودمونه
حالا این به کنار؛ اگه بگی کل مراسم یه کلیشهی پر زرق و برق احمقانهس که خب اسمت میشه روشنفکرمآبِ عقدهایِ تارکوفسکیزده که یواشکی ته دلش قنج میره واسه هَپی اِندینگهای ابلهانه. اگه هم از مراسم تعریف کنی، اسمت میشه هالیوودزدهیِ بیسوادِ زیرنویسفارسیباز که فیلمو به بازیگراش میشناسه و اسم کارگردانای درپیت هم به گوشش نخورده. دیگه این که کدومشیم، با خودمونه
اس-كار است ديگر !
پاسخ دادنحذفبذار فکر کنم....
پاسخ دادنحذفخوب من همون دسته ی دوم رو ترجیح میدم!
گرچه کلی هم اسم کارگردان - در پیت و غیر در پیت - به گوشم آویزونه
چه بدبختی ِ بزرگی
پاسخ دادنحذفبیا راجع به گلدن گلوپ حرف بزنیم اصلا !
پاسخ دادنحذفعنوان متن رو عشق است
پاسخ دادنحذفشوما رو نمی دونیم، ما که قیصرشون هستیم.
پاسخ دادنحذفاین میشه داستان ملانصر الدین و خرش. تو هرچی باشی و هرکاری بکنی، یه چیزی از توش در میاد که بگن. پس تو کار خودتو بکن و هرچی میخوای باش. فقط خوب باش.
پاسخ دادنحذفمهم اینه که تو ایران ما هیچ کدوم نیستیم.بابا این مردم 4 ساله یاد گرفتن مراسم اسکار رو دنبال کنن
پاسخ دادنحذفمیزان هرچی که باشه مهم نیس، چون بالاخره زیر پا گذاشته میشیم
پاسخ دادنحذف