۱۳۸۸ بهمن ۱۵, پنجشنبه

485 - اندرحکایت جویندگی دانش و دیگر مشقت‌ها

مرثیه‌ای در قالب مستزاد از «علی ح.»:

گفـــتم بنشینم دو سه شب درس بخوانم‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌گــ.ــوز ار بتــــــوانـم
اســـب خــــرد از گـــــنبد گردون بجــــهانم‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌گــ.ــوز ار بتــــــوانـم
گفـــتم اگر این مرتبه مشــــــــروط نگـردم‌ ‌ ‌ ‌‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌پیداســت که مَـردم
در دم شـــدم اخــــــراجی و دیدم نتوانـــم‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌گــ.ــوز ار بتــــــوانـم
گـ.ـوز هـمه عالـــــم به دهـان من مجــنون‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌مسکین جـــگر خـون
گفـــتم بدهــــم ...نی و نمــــره بســــتانم‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌گــ.ــوز ار بتــــــوانـم
افسوس که ...نی است خود حضرت استاد‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌از بخــــت بد ای داد
بـایـــد بــــروم پـول به پــایش بفــشــــــانم‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌گــ.ــوز ار بتــــــوانـم
پیـدا نشــود پول به جیـبم، هــنـر این است‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌شق‌القمر این است
یـک بـار دگـــــر آمــــــده‌ام درس بخــــــوانم‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌گــ.ــوز ار بتــــــوانـم
اکــنـون چه کـــنم ســــاکن تهران بزرگـــــم‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌در پنــجه‌ی گـــرگــم
خـواهـم که پس از زلزله هـم زنده بمـــــانم‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌گــ.ــوز ار بتــــــوانـم
ای چــــــرخ فـلــک از تــو جـــز آزار نــدیــدم‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌جــــز خــــــار نچیدم
ای جـان جهـــان من ز جهــان جان بجـهانـم؟‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌گــ.ــوز ار بتــــــوانـم

۳ نظر:

  1. داداش پاش بیا ولایت خودمون& قزوین را عرض میکنم& استادا که هیچی& همه بر و بچ هم بهت نمره میدن. پولت رو الکی تهران خرج نکن. حیف نیست بی بهره بمانی؟

    پاسخحذف
  2. eyval
    vaghan ba estedad bude har ki in shero gofte :d
    banamak bud

    پاسخحذف

لطفا «ناشناس» نظر ندهید